کوه ‌های مریخی چابهار و بهترین زمان بازدید از آنها

آشنایی با کوه ‌های مریخی چابهار
آشنایی با کوه ‌های مریخی چابهار
آشنایی با کوه ‌های مریخی چابهار
آشنایی با کوه ‌های مریخی چابهار

کوه‌ های مریخی چابهار که به نام «کوه‌های مینیاتوری» نیز شناخته می‌شوند، در ۴۰ الی ۵۰ کیلومتری چابهار قرار گرفته‌اند. این کوه‌ها ادامه‌ی رشته کوه زاگرس هستند که تا کشور پاکستان ادامه دارند. در قسمت میانی کوه‌های مزبور، دریاچه‌ی‌ صورتی‌رنگی به نام «دریاچه لیپار» قرار دارد که زیبایی آن را دوچندان کرده و از جاهای دیدنی چابهار به شمار می‌رود.

این کوه‌ها در زبان محلی به نام‌های «آریا» و «کالانی» شناخته می‌شوند. در این مقاله، با این جاذبه‌ی گردشگری بیشتر آشنا می‌شوید.

ویژگی‌های کوه های مریخی و دلیل شکل‌گیری آن‌ها

ارتفاع این کوه‌ها در مکان‌های مختلف، متفاوت و بین ۵ تا ۱۰۰ متر متغیر است. مطابق بررسی‌های صورت‌گرفته، کوه‌های مینیاتوری حدود ۵ میلیون سال عمر دارند. این کوه‌ها در اثر فرورانش پوسته‌ی دریای عمان به زیر مَکران و همچنین در اثر فرسایش آبی و بادی، به‌وجود آمده‌اند.

وجود انواع فسیل ماهی و آبزیان و سخت‌پوستان مختلف در کوه های مینیاتوری نشان از آن دارد که این کوه‌ها در گذشته‌های دور در زیر آب قرار داشتند. البته، به‌دلیل قرارگیری کوه‌های مزبور در مجاورت دریا، وجود این فسیل‌ها را می‌توان به جزر و مد دریا نیز نسبت داد.

ویژگی کوه‌های مینیاتوری
ویژگی کوه‌های مینیاتوری

به عقیده‌ی کارشناسان، این کوه‌ها در گذشته زیر تَلی از خاک مدفون بوده‌اند. سپس، با گذر زمان، بارش بادهای موسمی باعث بیرون آمدن آن‌ها از زیر خاک شده است.

با توجه به اینکه در منطقه‌ی قرارگیریِ جاذبه‌ی طبیعی مزبور هیچگونه پوشش گیاهی یا چراگاه وجود ندارد، آن را اصطلاحا «بَدبوم» یا «بَدلَند» می‌نامند. به‌طور کلی، مناطق بدبوم به نواحی خشک و مرتفعی اطلاق می‌شود که بر اثر بارش‌های سنگین به دره‌های تنگ عمیق و بریده‌شده، تبدیل شده‌اند.

کوه‌های واقع در این مناطق نیز به‌طور معمول دارای رسوبات آهکیِ بقایای بدن جانداران دریایی نظیر سخت‌پوستان، ماهی‌ها، ماسه و خاک رس هستند.

این کوه‌ها در طول روز بر اثر تغییر زاویه‌ی نور خورشید به رنگ‌های مختلفِ قرمز، خاکستری و سفید مشاهده می‌شوند. همین موضوع از دلایل جذابیت کوه های مریخی به‌شمار می‌رود.

علی‌رغم آنچه گفته شد، منطقه‌ی قرارگیری کوه‌های مریخی، افق بسیار وسیعی دارد. کارشناسان معتقدند در این منطقه می‌توان ۱۴ صُوَر فلکی را به‌صورت همزمان مشاهده کرد.

کوه های مینیاتوری از چه سنگ‌هایی تشکیل شده‌اند؟

نوع سنگ‌های تشکیل‌دهنده‌ی این کوه‌ها، سنگ‌های رسوبی از نوع ماسه‌سنگ و مارن (marl) هستند. از این میان، مارن به نوعی خاک رس اطلاق می‌شود که دارای کلسیم کربنات باشد.

علت اینکه کوه‌های مزبور به نام کوه های مینیاتوری خوانده می‌شود، وجود شیارهای ریز و یک‌دست بر روی آن‌هاست. این شیارها از ویژگی‌های سنگ‌های رسوبی محسوب می‌شوند.

نمایی از کوه ‌های مریخی چابهار
نمایی از کوه ‌های مریخی چابهار

مختصری درباره‌ی مجتمع گردشگری کوه های مریخی

در فضای میان این کوه‌ها و ساحل دریای عمان، مجتمع گردشگری زیبایی مشاهده می‌شود که در زمینی به مساحت ۷ هکتار قرار دارد. این مجتمع شامل قسمت‌های زیر است:

  • دو سالن ویژه‌ی اردوهای دانش‌آموزی، فضای سبز، سرویس‌های بهداشتی، ۶ سوییت، آلاچیق و سکوی ویژه‌ی رصد ستارگان.

با وجود این مجتمع گردشگری در مجاورت کوه های مریخی، امکان استفاده از امکانات آن، در کنار بازدید از سایر جاذبه‌های گردشگری چابهار فراهم است.

علاوه بر آن، گردشگران می‌توانند در همایش مریخ‌نوردی شرکت کنند که همه‌ساله در این شهرستان برگزار می‌شود. به‌طور معمول، افراد شرکت‌کننده در این همایش، مسیری را با پای پیاده از ساحل دریای عمان تا کوه‌های مینیاتوری طی می‌کنند.

بهترین زمان بازدید از کوه های مریخی چابهار

همان‌طور که می‌دانید شهرستان چابهار جزو شهرهای جنوبی و گرم کشور است. بنابراین، برای مسافرت به این شهرستان باید فصول سرد سال (پاییز و زمستان) را انتخاب کنید.

البته، چنانچه قصد داشته باشید هنگام ظهر از جاذبه‌های گردشگری چابهار، از‌جمله کوه‌های مریخی دیدن کنید، امکان دارد تابش مستقیم نور خورشید شما را اذیت کند. بنابراین، پیشنهاد می‌کنیم بازدید از این جاذبه‌ها را به ساعات اولیه و پایانی روز موکول کنید.

در هنگام سفر به این شهرستان و در کنار بازدید از کوه های مینیاتوری می‌توانید موارد زیر را نیز تجربه کنید:

  • پیاده‌روی، تماشای ستارگان، صخره‌نوردی، عکاسی و…

توجه داشته باشید شهرستان چابهار به‌دلیل برخورداری از آب‌وهوای گرم‌وخشک، در فصول گرم به‌خصوص تابستان، برای سفر مناسب نیست. علاوه بر آن، در این فصل به‌دلیل وزش باد و ایجاد گردوغبار، بازدید از مکان‌های دیدنی لذت چندانی ندارد.

مسیر دسترسی

برای بازدید از کوه‌های مریخی، ابتدا باید به شهرستان چابهار بروید. سپس، از قسمت شرقی این شهرستان خود را به جاده‌ی منتهی به خلیج گُواتر برسانید. درنهایت، با ۵۰ کیلومتر رانندگی به کوه‌های مریخی دسترسی پیدا می‌کنید.

کوه های مریخی چابهار؛ سفری شبیه‌سازی‌شده به مریخ

بازدید از کوه ‌های مریخی
حتما از کوه ‌های مریخی دیدن کنید

کوه های مریخی ازجمله جاذبه‌های گردشگری چابهار به‌شمار می‌روند که گردشگران همواره با تورهای ایرانگردی از آن دیدن می‌کنند. دستی بر ایران پیشنهاد می‌کند که ضمن بازدید از این جاذبه‌ی طبیعی، رعایت اصول گردشگری مسئولانه را فراموش نکنید.

کوه‌های مریخی چابهار کجاست؟

این جاذبه‌ی طبیعی در حدود ۵۰کیلومتری شهرستان چابهار، در جاده‌ی چابهار به بندر گواتر از استان سیستان و بلوچستان قرار دارد. محل این کوه‌ها را در نقشه‌ی زیر ملاحظه می‌فرمایید:

پرسش‌های متداول درباره کوه های مریخی

اگر پاسخ پرسش‌های خود را در موارد زیر پیدا نکردید، از طریق بخش دیدگاه‌های همین پست، سوالهایتان را با ما در میان بگذارید. ما در اولین فرصت به آنها پاسخ خواهیم داد.

کوه‌های مریخی چابهار به چه نام‌هایی شناخته می‌شوند؟

این کوه‌ها را به نام کوه‌های مینیاتوری نیز می‌شناسند. مردم محلی به آن‌ها «آریا» و «کالانی» نیز می‌گویند.

کوه‌های مریخی چابهار چه ویژگی‌هایی دارند؟

کوه‌های مزبور دارای رسوبات آهکی و فسیل جانوران دریایی هستند و ازاین‌روست که به احتمال زیاد، در اثر فرورانش پوسته‌ی دریای عمان به زیر مَکران ایجاد شده‌اند. تغییر زاویه‌‌ی تابش خورشید، رنگ‌ این کوه‌ها را تغییر می‌دهد و بر زیبایی این گستره می‌افزاید. شیارهای ریز و یکدست روی این کوه‌ها آن‌ها را به کوه‌های مینیاتوری مشهور کرده است.

امکانات گردشگری کوه‌های مریخی چابهار چیست؟

در فاصله‌ی میان کوه‌ها و ساحل دریا، مجتمعی با آلاچیق‌، سوئیت، سالن‌های اردو و نیز سکوی رصد ستارگان قرار دارد.

بهترین زمان سفر به چابهار برای بازدید از کوه‌های مینیاتوری چه موقع است؟

با توجه به آب‌وهوای گرم و خشک چابهار، بهترین زمان بازدید از این جاذبه‌ی طبیعی، اوایل فصل بهار یا پاییز و زمستان است.

اشتراک گذاری
دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

قبلی
بهترین لباس مسی در آرژانتین
بعدی
اهداف عملیاتی پروژه کاردانو چیست؟
نوشته‌های مشابه
مسابقه ایران شناسی ماهانه دستی بر ایران