آیا کمک به متکدیان با گردشگری مسئولانه سازگار است؟

حتما شما هم در موقعیت کمک به متکدیان قرار گرفته اید. اگر تحت تاثیر دیدگاه های جهت دار این یا آن قرار نگرفته باشید، پیش از هر چیز احساسات شما درگیر ماجرا می شود. این کاملا طبیعی است. خوب حالا چه باید کرد؟

آیا کمک به متکدیان یک امر اخلاقی است؟

پاسخ این پرسش در گرو تعریف ما از تکدی گری است. متکدی کیست؟ چرا گدایی می کند؟ وقتی این قضیه برای ما روشن شد، آنگاه تصمیم می گیریم که باید به فرد متکدی کمک بکنیم یا خیر.

گدایی می تواند معلول معضلات اجتماعی بسیاری باشد. در اینجا قصد من آن نیست که به این موارد بپردازم. ما در قبال آنچه که می بینیم، باید رفتار مسئولانه نشان دهیم. فرد متکدی به دلایل گوناگون این کار را در انظار عمومی انجام می دهد:

• واقعا نیازمند است،
• نیازمند نیست ولی دلیل روانی برای این کار دارد،
• خانواده اش او را مجبور به انجام این کار کردند،
• کارفرمای یک مافیای محلی است و او را مجبور به این کار کرده است،
• و …

اما تکلیف احساسات ما چه می شود؟ یک گردشگر مسئول که در این سفر با چنین صحنه هایی مواجه می شود چه باید بکند؟ برای این پرسش، پاسخ های متفاوتی می توان ارائه کرد. دیدگاه شخصی من آن است که نمی توان بی تفاوت از کنار این افراد گذشت و هیچگونه تعاملی با آنها نداشت. منظور من این نیست که باید بلافاصله دست به جیب شویم و مبلغی پول به آنها بدهیم. می توانیم نیاز آنها را جویا شویم و با پاسخگویی به آن نیاز مسئولیت خود را به انجام برسانیم.

اگر این فرد متکدی گرسنه است، می توانیم برای وی خوراکی و غذا تهیه کنیم. اگر تشنه است، می توانیم برای او یک نوشیدنی تهیه کنیم. اگر نیاز به لباس خاصی دارد می توانیم با تهیه آن لباس نیازش را پاسخ بگوییم. اصولاً نیاز صرفاً پول نیست. پول وسیله ای است که برای پاسخگویی به یک نیاز استفاده می شود.

اگر دختربچه یا پسربچه ای میخواهد برای خانوادهاش غذا تهیه کند، پول را برای این کار میخواهد. شما می توانید برای خانواده او قدری غذا تهیه کنید. به این ترتیب مسئولیت خود را نسبت به نیاز فرد یا افرادی در جامعه انجام داده اید. می پرسید اگر توان انجام این کار را نداشته باشیم چه میشود؟ می توانید به شکل دیگری او را خوشحال کنید. مثلا اگر مقداری خوراکی به همراه دارید میتوانید به او تعارف کنید. به هر حال، تحت هیچ شرایطی نباید با او تند صحبت کنید، تحقیرش کنید یا با نصیحت مسئولیت خود را به انجام برسانید.

اصلا گردشگری مسئولانه چه ارتباطی با کمک به متکدیان دارد؟

تصور کنید که برای تعطیلات خود راهی سفر شده اید. در طی مسیر یا حتی در مقصد مسافرت خود ممکن است با متکدیان خیابانی مواجه شوید. آنها بلافاصله متوجه میشوند که شما از شهر دیگری آمده اید و یک مسافر هستید. اینجاست که از شما به عنوان یک گردشگر مسئول انتظار می رود که واکنش درستی نشان بدهید.

اگر از شهرهای بزرگتر به مقاصد گردشگری کوچکتر می روید یا آنکه سر و وضع تان حاکی از وضعیت مالی بهتر شماست، مطمئن باشید که در موقعیت کمک به متکدیان قرار خواهید گرفت. گاهی اوقات، آنها به صورت کودکان معصومی دور و بر شما را خواهند گرفت که اصلا تصور متکدی بودن آنها به ذهن تان خطور نمی کند. اما واقعیت آن است که وقتی این بچه ها به شما می گویند:

• عمو یک خودکار به من میدی؟”
• “عمو برای من آب میخری؟”
• “خاله به من پول میدی غذا بخرم؟”
• و…

در واقع این افراد مشغول تکدی گری هستند. شاید تربیت خانوادگی آنها در حدی نباشد که این موضوع را برای آنها شرح داده باشند. شاید خود این بچه ها از سربازی گوشی به این کارها می پردازند. شاید هم قبلا چیزهایی را به صورت رایگان دریافت کردند و به آن عادت کردند. اگر هم بدانند گدایی چیست، احتمالا اسم این کار خود را گدایی نمی گذارند.

بخشی از گردشگری مسئولانه ایجاد کردن احساس خوب در دل افراد جامعه میزبان است. آنها نباید تصور کنند که شما مشتی مسافر با جیب های پر پول هستید که با آنها اهمیتی نمی دهید. فقر یک واقعیت اجتماعی است که شما در حین سفرتان با آن برخورد خواهید کرد. در عین حال، شما مسئول برطرف کردن آن و یافتن راه حل برای آن نیستید. اما این باعث نمی شود که مسئولیت اجتماعی خود را فراموش کنید و فقط به سفرتان بپردازید.

اگر شما به عنوان یک گردشگر مسئول واکنش مناسبی در چنین شرایطی از خود بروز دهید، نه تنها در این افراد احساس خوبی به وجود می آورید، بلکه سایر افراد دور و بر شما نیز خوشحال خواهند بود که مسافر به آنجا می رود. به همین ترتیب اگر شما رفتار متکبرانه و توام با نخوت از خود نشان دهید، متکدیان رو تحقیر کنید، یا بیهوده سعی در ادب کردن آنها داشته باشید، هیچ کس در آنجا از حضور شما خشنود نخواهد بود. در نتیجه شما موجب گردشگری پایدار در آنجا نخواهید بود. در نتیجه، افراد بومی جامعه میزبان به طور کلی علاقه شان را نسبت به حضور مسافران از دست خواهند داد. این امر به طور کلی برای گردشگری، روحیه مردم و اقتصاد کشور مضر خواهد بود.

گذشته از اینها، رفتار توام با احترام و مسئولیت پذیری یکی از اصول اساسی در منشور گردشگری مسئولانه است.

نظر شما درباره کمک به این افراد چیست؟

صرف نظر از اینکه در حین سفر باشید یا نباشید، واکنش شما در خصوص کمک به متکدیان روشنگر یک وظیفه اجتماعی برای ما می باشد. آیا به نظر شما یک گردشگر مسئول در حین مسافرت به متکدیان کمک خواهد کرد؟ اصولاً او هیج وظیفه ای دارد؟ لطفاً نظرات خود را با بقیه به اشتراک بگذارید.